Posted by اصلا باورم نمیشه که روزی من هم این واقعیت رو قبول کنم و اعتراف کنم که خواننده های داخل ایران بهتر از خواننده های ایرانی لس آنجلسی شدند.
به دلیل در همه این سالها من طرفدار متعصب خواننده های لس آنجلسی بودم و از خواننده های داخل ایران بدم میومد:
1- خب من همیشه مخالف جمهوری اسلامی و طرفدار اوپوزسیون های خارج و لس آنجلس بودم. و به نظرم خواننده های داخل مزدور و عوامل جمهوری اسلامی هستن و دارن خیانت می کنن که زیر پرچم اونها کار می کنن.
2- خاطراتم با خواننده های لس آنجلسی بوده. بهترین و خوش ترین دورانم و خاطراتم با خواننده های لس آنجلسی بوده.
خب واقعیت این هست که 10 سالی میشه نمی دونم چرا خواننده های لس آنجلسی کاملا افول پیدا کردند. اصلا آلبومی نمی دن، تک و توک هم آهنگی میدن خیییلی بی خلاقیت و بدون اعتماد به نفس. اصلا خواننده جدید و جوانی هم دیگه در لس آنجلس پیدا نمیشه. از همون قبلی ها فقط یه تعدادی موندن که پیر و کم کار شدن.
برعکس در داخل ایران، بسیار خواننده های جدید و جوان و خلاق و پرانرژی ظهور کردن که واقعا کارشون بهتر است.
اما من همیشه روی این موضوع متعصب بودم. همیشه کسانی (از جمله خانواده خودم) رو که به خواننده های داخل گوش می کردن رو انتقاد می کردم و حتی خائن می دونستم که چرا موسیقی ای رو گوش میدن که از جمهوری اسلامی مجوز گرفتن. گوش کردن به خواننده های داخل رو ننگ می دونستم.
همیشه با اطرافیانم بحث می کردم که وقتی دیگران می گفتن خواننده های داخلی بهترن، فوری گارد می گرفتم و علیه داخلی ها صحبت می کردم. هر کسی رو بدون استثنا اطرافم و مردم رو می دیدم همه دیگه موزیک داخلی گوش می کردن.
تا اینکه تقریبا چند ماهه (تقریبا 10 ماه) که عاشق شدم، و شروع کردم به گوش کردن آهنگهای عاشقانه خواننده های داخلی. واقعا موزیک و شعرهای عالی ای بودن. موزیک های اصیل و با مفهوم و سطح بالا. اصلا انتظار نداشتم.
خلاصه این ماههای اخیر انقدر موزیک ایرانی ها رو گوش کردم به خصوص آهنگ های عاشقانه رو، که بلاخره من هم تسلیم شدم. و بلاخره تعصب بیجا رو کنار گذاشتم و من هم به عنوان آخرین نفر به جمع طرفداران موزیک داخلی پیوستم و دیگه آهنگهای داخلی رو گوش می کنم.
متاسفم از این واقعیت تلخ، دوست داشتم همچنان عرصه دست لس آنجلسی ها بود، ولی خب دیگه بیش از این نمی تونم مقاومت کنم و من هم تمام شدم.
ببینیم چی میشه …