همیشه عاشق گواردیولا و متنفر از مورینیو بودم

از زمانی که پپ گواردیولا سرمربی بارسلونا و ژوزه مورینیو سرمربی رئال مادرید بود، این دو رقیب و دشمن شماره یک همدیگر بودند و رقبای شماره یک جهان بودند. که در اون دوره بارسا خیلی سرتر از رئال بود و بی شک قوی ترین تیم اروپا بود.

طوری که بعد از فینال چمپیونزلیگ 2011 در بازی بارسلونا و منچستر یونایتد که 3-1 به نفع بارسا تمام شد، فرگوسن گفت که ((این بارسا قوی ترین تیم تاریخ جهان است)).

من از همان ابتدا طرفدار پپ و بارسا و فرهنگ بارسا بودم و از ژوزه و رئال متنفر بودم.

نه به خاطر اینکه بارسا قوی تر بود یا نه به خاطر مسائل فوتبالی، بلکه به دلایل اخلاقی و فرهنگی. اخلاق شخصی این دو مربی دقیقا با فرهنگ همیشگی بارسا و رئال یکسان بود و هنوز هست.

در ادامه به دلایلم می پردازم.

 

 

 

1- گواردیولا همیشه انسانی فروتن و متواضع بوده و همیشه سعی دارد با علم و توانایی اش و در عمل خودش را بالا ببرد.

در عوض مورینیو انسانی بسیار مغرور و گستاخ بوده و همیشه در رسانه ها ادعایش گوش فلک را کر کرده. سعی می کند با هیاهو و ادعا خودش را بالا ببرد.

2- پپ اصلااااا اهل حاشیه و رسانه نیست و همیشه 100% تمرکزش روی کارش و پیشرفت و عمل است. همیشه حرفش را در میدان می زند. در جنگ های رسانه ای همیشه سکوت می کند و طرف مقابلش احترام می گذارد.

اما دقیقا برعکسش مورینیو، عاشق حاشیه و منم منم کردن است. عاشق show و خودنمایی جلوی دوربین هاست. حرفهایش را خارج از میدان می زند و در میدان بازنده است. همیشه عادت دارد که رقیبانش را تحقیر کند و کوچک جلوه دهد بلکه خودش را بالا ببرد.

3- گواردیولا همیشه اهل اخلاق و جوانمردی است و همیشه انسانیت و روحیه ورزشی و پهلوانی واقعی را حفظ کرده.

ولی مورینیو ابدا اخلاق برایش تعریف نشده. صرفا به هدف شخصی اش و برنده شدنش فکر می کند. بارها دیدیم دیگران را غرق می کند که برای خودش پله ترقی درست کند، به جای اینکه با زور بازوی خودش برنده شود.

4- پپ اصلا اهل دعوا و درگیری نیست. شاید تنها درگیری اش با خود مورینیو بوده.

دقیقا نقطه مقابلش مورینیو از ابتدای کارش همیشه دعواهای شدید داشته. آرسن ونگر (مربی آرسنال)، بنیتس (مربی لیورپول و غیره)، اوا کارنریو (پزشک چلسی)، کاسیاس (دروازه بان رئال)، رونالدو ، پوگبا (ستاره منچستر) و این اواخر هم که یورگن کلوپ (سرمربی لیورپول). اینها فقط مواردی هستند که من غیرفوتبالی هم شنیدم وگرنه لیست واقعی خیلی بزرگتر است.

5- گواردیولا واقعا یک نابغه است و کسی است که ار نظر فنی حرف برای گفتن دارد و علم دارد. او یک سبک جدید در فوتبال اختراع کرد و با فوتبال تیکاتیکایش فوتبال جهان را متحول کرد. پیروزی هایش حاصل تلاش و علم واقعی است.

اما مورینیو هیچ چیز ندارد. به گفته بازیکنان سابق و دوستانش، او اعتماد به نفس و میل به پیروزی به تیمش منتقل می کند. اینکه چیز ارزشمندی نیست! این حسن ، او را یک روانشناس خوب می کند و نه یک سرمربی خوب! او در روحیه دادن به تیمش خوب است اما هنر فنی و فوتبالی ندارد. به نظر من مورینیو فقط حباب تو خالی است.

 

رقابت شان این روزها …

هفته قبل بود که مورینیو از منچستر یونایتد اخراج شد. از صمیم قلبم خوشحال شدم! یک انسان بد و ضداخلاق به سزای بدی هایش رسید. انسانی در طول سالهای کارش، تعداد زیادی را آزرده کرده بود و نابودشان کرده بود امروز به سزای اعمال بدش رسید.

مورینیو با اینکه در 3 سال اخیر تمام اختیارات و قدرت را در منچستر یونایتد داشت و خرج و مخارج گزافی هم کرد طوری که با خرید پوگبا رکورد تاریخ گران قیمت ترین بازیکن جهان را شکست اما هیچ نتیجه ای نگرفت.

اما گواردیولا در حضورش در منچسترسیتی بسیار موفق بود و فصل قبل با اقتدار و اختلاف فراوان قهرمان لیگ برتر انگلیس شد.

حتی در تیمهای قبلی شان هم همین طور بود. مورینیو در چلسی ناکام بود و اخراج شد. اما گواردیولا در بایرن مونیخ موفق بود و خودش در پایان قراردادش به منچسترسیتی پیوست.

حرف آخر

از نظر من، پپ گواردیولا یک انسان اخلاق مدار و موفق واقعی است که من عاشق چنین شخصیتهایی هستم. در عوض مورنیو یک انسان غرور و پوشالی است که موفقیتهایش هم همه موقتی و تو خالی هستند.

پپ انسان خوبی است، و مورینیو انسان بدی است.

باید در زندگی خودم از این 2 شخصیت سرمشق بگیرم و همه تلاشم را کنم که در زندگی ام شبیه به پپ شوم ، و از شخصیت و افراد شبیه به مورینیو دوری کنم.