خب امروز تیم ملی آلمان در مقابل کره جنوبی با نتیجه 2-0 شکست خورد و از جام جهانی 2018 روسیه حذف شد. یعنی حتی از مرحله گروهی هم بالا نیامد. آخرین باری که آلمان در مرحله گروه حذف شد 80 سال پیش در سال 1938 بود (منبع). واقعا فاجعه است که البته کاملا عادلانه بود!
آلمان در این دوره واقعا تیم بد و پیری بود که مقصر تمام و کمال این فاجعه، شخص یواخیم لو است!
بازی آلمان و مکزیک رو ندیدم. ولی بازی با سوئد رو که تماشا کردم فهمیدم این آلمان واقعا اوضاع بدی داره و اصلا در حد رده های بالای این جام نیست.
دلایل ضعف و شکست آلمان رو در اینجا نقد می کنیم:
وفاداری به پیربازیکن های بی رمق
به طرز عجیبی، یواخیم لو امسال علاقه زیادی به بازیکنهای قدیمی داشته که سالهاست تاریخ انقضای شان گذشته. در راسش مسوت اوزیل!
خودم سالها طرفدار مسوت اوزیل بودم ولی سالهاست مسوت اوزیل دیگر تمام نشده. بازی با سوئد که نیم کت نشین بود بهتر بازی کردیم. بازی امروز با کره، شاید 5 ثانیه توپ را نگه نمی داشت. بازیکنی بسیار بی اعتماد به نفس و غیرخلاقی شده که به محض اینکه بهش پاس می دادن، پاس می داد به دیگری و از خودش رفع تکلیف می کرد. با یه درخت هیچ فرقی نداشت. خاک بر سر یواخیم لو که بازی کره رو هم نیم کت نشینش نکرد.
درسته بازیکنانی که امروز پیر شده اند، در گذشته خدمات زیادی کردند و بهشون مدیون هستیم ولی دلیل نمیشه نسل امروز رو فدای نسل دیروز کنیم.
اتفاقی که برای یورو 2016 برای باستین شواین اشتایگر افتاد. اشتایگر محبوب ترین بازیکن 10 سال اخیر من بوده. ولی تاریخ انقضایش به سر آمده بود. بعد از مصدومیت طولانی، از بازی دوم یورو 2016 وارد میدانش کرد. بدون هیچ تاثیری، که در بازی با فرانسه هم یک پنالتی داد و باعث حذف مان شد. درسته اشتایگر رو همگی عاشقش هستیم و نماد روح ژرمنی بود، ولی دورانش تمام شده بود و باید مثل فیلیپ لام در اوج و افتخار در جام 2014 خداحافظی می کرد، نه اینکه در پایان 2016 هم خودش با ذلت و کوچک شدن بره هم تیم رو کله کرده باشه.
خط حمله فاجعه، توماس مولر
از قبل از شروع این جام من احساس ترس شدیدی داشتم بیشتر به خاطر خط حمله داغون مون، در راسش توماس مولر. از بازی های یورو 2016 من اصلا از مولر راضی و گند میزد. امسال هم که با بچه های آلمانی صحبت پیش بینی می کردیم و نقطه ضعف اصلی آلمان رو توماس مولر اعلام کردم.
مولر حتی در حد یک مهاجم متوسط هم نیست. در حال حاضر آلمان به شدت از یک مهاجم معمولی خوب رنج می بره. یا بهتر بگم، آخرین مهاجم قدرتمند آلمان، یورگن کلینزمن بود و بعد از اون دیگه ما مهاجم 6 دانگ نداشتیم و هر موفقیتی هم کسب کردیم به خاطر کار تیمی بوده.
مولر چه در یورو 2016 یا چه در بازی های بایرن مونیخ ، نقطه ضعف و عامل شکست اصلی تیمهای ما بوده.
در یورو 2016، ماریو گومز که تقریبا بازنشست شده بود و در آن زمان در لیگ ترکیه بازی می کرد، چندین برابر بهتر از مولر بازی می کرد و چقدر ما بدبخت بودیم که امیدمان به گومز بود. اما در همین جام هم یواخیم لو تصمیم درستی درباره مهاجمینش نگرفت. مولر بیشتر از گومز لایق بازی کرد.
نبود هافبک بازی ساز
نه تونی کروس، و نه مسوت اوزیل که وظیفه هافبک بازی ساز مرکزی را داشتند نتوانستند حتی یک درصد بازی سازی کنند.
مشکل شماره 1 و اصلی تیم آلمان، نبود بازی ساز بود. همه شاهد بودیم آلمان در همه بازی هاش 70-80 درصد مالکیت توپ داشت اما اصلا موقعیت گلی خلق نمی شد. همش ما پشت دفاع تیم رقیب یر می کردیم، اصلا نمی توانستیم به داخل شان نفوذ کنیم و موقعیت گل خلق کنیم. مسلما به دلیل بازی ساز خلاق نداشتن بود. حتی تونی کروز هم در این جام فقط یک سایه از خودش بود، هر چند گل دقیقه 95 را به سوئد زد ولی در وظیفه اصلی اش ناکام بود.
در بازی با سوئد که مسوت اوزیل و سامی خدیرا نیم کت نشین شدند، بهترین نتیجه تیم و تنها پیروزی ما رقم خورد. همین همه چیز را می گوید!
اوزیل و خدیرا در جام 2014 از عوامل مهم قهرمانی بودند ولی دیگر دوران بازی شان تمام شد، باید جایگزین می شدند.
زنده باد کیمیچ!
بهترین بازیکن ما یوشوا کیمیچ بود!
از بازی نیمه نهایی قهرمان اروپا، بین بایرن و رئال مادرید، بهترین بازیکن مان همین کیمیچ بود که با اینکه هافبک دفاعی بود 2 گل به رئال زد. عوضش توماس مولر که مهاجم بود واقعا رید!
تنها بازیساز و همه کار آلمان در این جام کیمیچ بود. فوق العاده بود. با اینکه فوق العاده بود ولی چون هافبک راست بود (در مرکز زمین نبود) تاثیرش کم شده بود ولی بازم تاثیر گذارترین بازیکن تیم بود.
به جرات می گم 100% موقعیتهای گل آلمان در این جام رو کیمیچ خلق می کرد با سانتر های فوق العاده اش.
همه بازیکنهای آلمان توپ دستشان می آمد هیچ برنامه ای نداشتند و جلوی دفاع حریف فقط پاسکاری می کردند. ولی توپ به کیمیچ می رسید بدون یک ثانیه وقت تلف کردن توپ را دقیق می فرستاد روی دروازه.
دفاع متزلزل
آلمان 2018 در یک جمله خلاصه میشه: ((در حمله بی خطر، در دفاع لغزنده))
ما در همه بازی ها حدود 75% مالکیت توپ را داشتیم. توپ 10 دقیقه دست ما بود و هیچ کاری نمی توانستیم بکنیم و موقعیتی نمی توانستیم ایجاد کنیم، به محض اینکه توپ می رسید به سوئدی ها شدیداااا ضد حمله خطرناک می زدند و تن ما را می لرزاند و چه حمله های خطرناکی می کردند.
هم در بازی سازی و حمله داغون بودیم، و هم در دفاع کردن. مدافعین مون به شدت جا می ماندند و بارها شاهد بودیم که مهاجمین حریف تک به تک می شدند. بدون تعارف خوش شانس بودیم و کم گل خوردیم.
جرمی بواتنگ هم حتی عالی نبود ، و یک مدافع متوسط بود. ولی نویر با اینکه یک سال مصدوم بود، عملکردش عالی بود و همان نویر همیشگی خودمان بود.
حرف آخر …
یواخیم لو مقصر کامل این افتضاح 2018 هست. برای چی همیشه به بازیکنان عالی دیروز و بی تاثیر امروز وفادار ماند؟
یواخیم لو را همیشه عاشقش بودم و افتخار می کردیم که سرمربی ای برای بیش از 10 سال داریم. اما این بار اشتباه نابخشودنی کرد. برای چی سانه رو که در منچستر سیتی عالی کار کرد رو دعوت کرد، که ما در فقر شدید یک هافبک خوب سقوط کنیم؟
یا یواخیم لو باید عوض بشه، یا اگر نشد باید در ترکیب تیم انقلاب کنه. شاید نصف ترکیب این دوره باید بازنشست شوند. توماس مولر و مسوت اوزیل در راسش هستند.