همه عمر عاشقت بودم؛ هکتور رائول کوپر

محبوب ترین و موردعلاقه ترین سرمربی من، از نوجوانی تا به امروز هکتور رائول کوپر بوده و هست و خواهد بود. سرمربی آرژانتینی که بین سالهای 2001 تا 2004 سرمربی اینترمیلان محبوب من بود.

نکته: تمام اطلاعاتی که در این پست می نویسم، از اطلاعات شخصی خودم از 15 سال پیش بدون استفاده از هیچ منبع دیگری است.

 

باور کردنی نیست. حتی فکرش رو نمی کردم در عمر باز هکتور کوپر رو ببینم. ولی امشب دیدمش!!!

فکر می کردم به خاطره هایم پیوسته، ولی امشب در بازی روسیه و مصر دیدمش!

مردی که همیشه ملقب بود به بازنده فینال ها! تا فینال ها عالی میومد ولی در فینال همیشه می باخت!

از مهمترین دلایل علاقه من بهش این بود که آرژانتینی بود و اینتر هم در اون زمان پر بود از بازیکن های آرژانتینی و کلا عاشق آرژانتینی های اینتر بودم. از جمله خاویر زانتی (کاپیتان)، هرنان کرسپو، خولیو ریکاردو کروز، ماتیاس آلمیدار و غیره. آرژانتینی ها از برزیلی ها بیشتر بودند.

 

حضورش در والنسیا

هکتور رائول کوپر، در سال 2001 زمانی که سرمربی والنسیا بود، در فینال جام قهرمانان اروپا به بایرن مونیخ در ضربات پنالتی باخت.

فینال اون سال رو ضربات پنالتیش هنوز در مغزم حک هست. ضربه آخری که والنسیا زد و الیوور کان اون را با اقتدار مهار کرد.

در اون تیم والنسیا، کانیزارس دروازه بان تیم ملی اسپانیا، حضور داشت و مشهور ترین بازیکن شون هم مندیتا بود.

بعد از این فینال، هکتور کوپر از والنسیا به اینترمیلان تیم محبوب من منتقل شد.

 

فصل اولش در اینترمیلان، 2001/2002

این فصل رو من هنوز فوتبالی نشده بودم. و فقط بازی آخر لیگ که بین اینتر و لاتزیو بود رو اون هم دقایق پایانیش رو یادمه. تا هفته ماقبل، ما صدر نشین سری A بودیم و کافی بود لاتزیو رو می بردیم که قهرمان می شدیم.

بازی آخر رو 4 به 2 به لاتزیو باختیم. خوب دقایق پایانیش رو یادمه که تیم عقب بود، و کوپر، رونالدوی برزیلی رو تعویض کرد و بیرون کشید و رونالدو مثل ابر بهاری اشک می ریخت و گریه می کرد.

در این فصل هم کوپر به نوعی بازنده فینال شد. تا روز آخر قهرمان بود ولی در روز آخر از دست داد. در اون فصل یوونتوس و آس رم و اینترمیلان هر کدوم با اختلاف یک امتیاز ، اول تا سوم شدند.

در تابستان هم جام جهانی 2002 شد و برزیل قهرمان شد، پس از جام جهانی هم رونالدو به رئال مادرید رفت و جاش هرنان جورج کرسپو رو خریدند و شماره 9 هم بهش دادند.

اون زمان می گفتند که اصلا رونالدو به خاطر همین کوپر اینتر رو ترک کرد و به رئال مادرید رفت و با کوپر اختلافات داشته. راست و دروغش رو نمی دونم.

 

فصل دومش در اینترمیلان، 2002/2003

این فصل ، فصل اولی بود که من خیلی خیلی فوتبالی شدم و همه بازی ها رو دنبال می کردم.

کرسپو با اینکه بازیکن خوبی بود ولی همون اوایل فصل مصدوم طولانی مدت شد و تیم رو لنگ گذاشت.

این فصل هم ما قوی بودیم و خوب بازی می کردیم ولی بازی های مهم رو از جمله با یوونتوس می باختیم. در نهایت در این فصل هم باز یوونتوس با هدایت مارچلو لیپی قهرمان شد و ما دوم شدیم.

به خوبی یادمه بازی FIFA 2003 هکتور کوپر هم دقیقا مثل صورت خودش درست کرده بودند با یه بارونی (اورکت) بلند کنار زمین بازیها رو تماشا و هدایت می کرد. چقدر ذوق می کردم زمانهایی که هکتور کوپر رو نشون می داد.

 

فصل سومش در اینترمیلان، 2003-2004

خوب یادمه در همون اولین بازی های فصل، با آث میلان بازی کردیم و باختیم. درست بعد از همون شکست، ماسیمو موراتی، کوپر رو از باشگاه اخراج کرد و جاش آلبرتو زاکرونی (ملقب به عمو زاک) رو اوردند. که به نظر من اشتباه محض بود و باید به همون کوپر بیشتر اعتماد می کردند.

دوران حضور کوپر در اینتر میلان در اوایل این فصل به پایان رسید…

 

 

پس از اینترمیلان

بعد از اینترمیلان، چون مربی محبوبم بود، دورادور اخبراش رو دنبال می کردم و اسمش رو در اینترنت سرچ می کردم. گویا مدتی سرمربی رئال بتیس شده بود که بعد از چندی از اونجا هم اخراج شد و به آرژانتین بازگشت و در اونجا مربی باشگاهها شده بود.

تا اینکه در چند سال اخیر شنیدم سرمربی تیم ملی مصر شده.

 

تیم ملی مصر

چند ماه پیش وقتی فهمیدم با مصر به جام جهانی صعود کرده و هنوز زنده هست و خاطره نشده، بینهایت خوشحال و امیدوار شدم. برام باور کردنی نبود اسطوره 15-16 سال پیشم، باز جلوی چشمام بود. قطعا یکی از آرزوهای زندگیم برآورده شد، دوباره دیدن هکتور رائول کوپر.

بازی روسیه و مصر رو امشب دیدم. اولین بازی جام جهانی امسال بود که تقریبا کامل تماشاش کردم. از قبل شروع جام، قصد کرده بودم بازی های مصر رو تماشا کنم که با دیدن کوپر روحم شاد بشه و پرواز کنه که همین طور هم شد.

اولین چیزی که بعد از خوشحالی شدید احساس کردم، ناراحت شدم که دیدم کوپر چقدر لاغر شده. حقش این نبود! مربی تراز اولی که زمانی در اروپا امپراطوری می کرد، والنسیا رو به فینال اروپا برد و اینتر رو 2 بار نایب قهرمان کرد، طردش کنن که بره به باشگاههای درجه چندم آرژانتین و بعدش هم تیم ملی مصر!!!

دومین حس ناراحتی که امشب کردم نتیجه بازی امشب بود. مصر با اینکه بسیار لایق بود و پیدا بود کوپر با زحمات چند ساله (از 2013 تا 2018) با هزاران زحمت و تلاش مصر رو بعد از 28 سال به جام جهانی رسوند، و در بازی ای که واقعا مصر برتر بود، مفت و الکی به روسیه با نتیجه 3 به 1 باختند و زحمات چند ساله اش به باد رفتند.

تازه چطور حذف شدند؟

محمد صلاح بهترین بازیکن فعلی مصر و آفریقا و یکی از بهترینهای فصل گذشته اروپا، در فینال چمپیونزلیگ (چندهفته قبل از شروع جام جهانی) مصدوم شد. بازی با اروگوئه رو از دست داد و مصر 1 به 0 باخت. بازی دوم هم مقابل روسیه با مصدومیت نسبی بازی کرد که فقطططط به خاطر سهل انگاری مدافعان مصر بازی رو الکی الکی باختند و از جام حذف شدند.

چقدر امشب شرایط سختی برای کوپره !!! از خدا می خوام کوپر امشب گریه نکنه. از خدا می خوام تا صبح کنار کوپر بمونه چون من به جاش غصه می خورم و اشک می ریزم. مردی که همیشه مظلوم بود و فقط به خاطر بدشانسی ها شکست خورد.

یه انسان بزرگ و پرتلاش چقدر می تونه مظلوم باشه؟ تمام دوران حرفه ایش مظلوم بود!

حتی دیگه طرفداران قدیمی اینترمیلان (که در چند پیج اینستاگرام شون عضو هستم) کوپر رو از یاد بردند و همگی سرمربی محبوب شون روبرتو مانچینی هست و فقط من توشون عاشق و به یاد کوپر هستم.

 

برات از صمیم وجودم آرزوی شادی و موفقیت می کنم ای مربی محبوب و خاطره انگیز من، و بدان که با تو عاشق فوتبال شدم و تا آخر عمرم هم عاشقت خواهم ماند…