در زندگی واقعی، پایان خوش وجود ندارد

بازی های جام باشگاههای قهرمانان اروپا امسال عالی بود. پر بود از معجزه و درس گرفتن برای عبرت.

چند روزی میشه که آرسن ونگر بلاخره بعد از بیش از 20 سال گفته فصل بعد از آرسنال استعفا میده. امسال که سال پایانیش بود، اصلا سال خوشایندی نبود. در انگلستان حتی جز 4 تیم نشد و جام حذفی هم حذف شده، آخرین شانسش در جام یوفا در مقابل اتلکتیکو مادرید بود که آرسن بتونه با جام خداحافظی کنه. که این بازی هم چند شب پیش باختند. در سایت ورزش3 یه نقد خیلی جالبی خوندم که به شدت تحت تاثیرم قرار داد. کاملش در این لینکه:

آقای ونگر خسته نباشید و خدانگهدار

در جایی از متن این طور نوشته:

((در زندگی واقعی، پایان خوش وجود ندارد و به خصوص در فوتبال، این موضوع خیلی صدق می‌کند. بدن تسلیم می‌شود، مغز از کار می‌افتد، بازی که تمام این مدت به شما شور و هیجان داده بود، حالا شما را بیرون می‌اندازد.))

واقعا همین طوره. ما آدمهای معمولی و متوسط همیشه انتظار داریم یا امیدوارم که خداحافظی ها با شکوه و رمانتیک باشند ولی در زندگی واقعی اصلا این طور نیست. خداحافظی ها خیلی معمولی و متوسط و کمتر از انتظار ما هستند.

یا مثال دیگرش باز در جام قهرمانان امسال، خداحافظی جیانلوییجی بوفون و حذف یوونتوس بود.

همه می دونستیم که امسال سال آخر بوفون خواهد بود و او که هیچ وقت جام قهرمانان رو نبرده بود ، امسال آخرین شانسش را برای این جام داشت که همچنین با نهایت شکوه و خاطره خوش از فوتبال خداحافظی کند.

یوونتوس در مقابل رئال مادرید قرار گرفت. بازی رفت رو در ایتالیا با نتیجه 3 صفر باختند. و همه منتظر حذف یوونتوس بودیم.

اما در بازی برگشت، فوق العاده بازی کردند و در آستانه تاریخ سازی بودند. یوونتوس تا دقیقه 90 بازی، 3 صفر جلو بود اون هم در مادرید، و اگر بازی با همین نتیجه تمام میشد به وقت اضافی و پنالتی می رفتند. معجزه برای بوفون و یک خداحافظی با شکوه تاریخی فراهم شده بود.

اما ناگهان در دقیقه 90، یک پنالتی به نفع رئال گرفته شد و همه رویاها و معجزه خراب شد. بوفون به شدت عصبانی شد و داور اعتراض کرد طوری که حتی داور بوفون را اخراج کرد!

پنالتی گل شد و یوونتوس 3 دقیقه بعد حذف شد. بوفون هم اخراج شد!!!

در آستانه تحقق معجزه و تاریخ سازی، بدترین سناریوی ممکن رخ داد. هم یوونتوس حذف شد و هم بوفون در آخرین بازی اروپایی اش اخراج شد!

حرف آخر

واقعیت زندگی همینه. چون آدمهای معمولی احساساتی هستیم، خداحافظی های رمانتیک رو خیلی دوست داریم اما در عمل هیچ وقت این طور نیست. زمانی که شما در حال خداحافظی هستید و خسته اید، رقیبان تون جوان و در اوج آمادگی هستند.

بوفون پیر و در آستانه خداحافظی، جلوی رونالدوی جوان شکست می خوره.

یا آرسن ونگر پیر، جلوی دیگه سیمونه مربی اتلتیکو کم میاره و شکست می خوره.

در زندگی واقعی، لحظات جذاب و رویایی اتفاق نمیفته، بلکه صرفا کسانی که قوی تر و بهتر هستند پیروز می شوند.

یا به عبارت بهتر، آدمهای خوب برنده نمیشن، بلکه آدمهای قوی برنده میشن؛ چه خوب باشند چه بد.