باز یک نفر در این مملکت مرد!!!

متنفرم از مرده پرستی! ما ملت مرده پرستی هستیم! ما ایرانی ها، مرده ها را بیشتر از زنده ها دوست داریم. ما ایرانی ها ملتی جو گیری هستیم و تا کسی می میرد جوگیر می شویم.

بارهای توی بلاگم راجب مرده پرستی ایرانی ها نوشتم و اینکه من چقدر از مرده پرستی متنفرم. و به خودم افتخار می کنم که اصلا مرده پرست نیستم.

برای مثال درباره مرگ هادی نوروزی نوشته بودم، درباره فوت علی معلم هم نوشتم که به خودم افتخار می کنم مرده پرست نیستم.

اخیرا ریزعلی خواجوی یا همان دهقان فداکار که سالها در داستانش در کتاب فارسی دبستان مون بود فوت کرد.

اینکه در اون زمان فداکاری مهم و قابل تقدیری انجام هیچ شکی نیست و اینجا هم بحث نمی کنمش.

بحث من مرده پرستی این ملت و رسانه های مطبوعاتی کشوره. آقای ریزعلی گنجوی نزدیک به 90 سال عمر کرد که تقریبا 40 سال در زمان انقلاب سپری کرد. در این 40 سال یک نفر، چه از مردم و چه از رسانه ها سراغی این فرد نگرفت. اما امروز که فوت کرده همه رسانه ها پر شدند خبرش، همه مردم هم اندوهگین شدند که ای وای، یک مرد فداکار امروز درگذشت و نوستالژی زمان کودکی مان مرد!!!

خب به درک که مرد!!!

اگر فرد ارزشمندی بود ، چرا وقتی که زنده بود ازش یادی نکردید؟؟؟ اگر هم بی ارزش بود پس چرا الان انقدر توی بوق و کرنا می کنید!!!!!!

اگر از کسی تا وقتی زده است، ازش یادی نکردید، حق ندارید وقتی که مرد ازش یاد کنید!!!

من به خودم افتخار می کنم که اصلا مرده پرست نیستم. افرادی رو که دوستشون دارم تا وقتی زنده هستند ازشون یاد می کنم. مثل آقای علی معلم، که بارها توی وبلاگم راجب شون نوشتم و در چند ماه پیش فوت کردند.

من شخصیتهایی که دوستشان دارم رو تا وقتی زنده هستند ازشون یاد می کنم. همین جا میگم که من عاشق آقایان مسعود کیمیایی، علی نصیریان ، جمشید هاشم پور، رابرت دنیرو و … هستم و امیدوارم تا سالهای سال سلامت باشند.

امروز تا زنده هستند ، قدرشون رو می دونم و از دیدن شون لذت می برم. و وقتی که مردند حسرت نمی خورم که ای وای چرا وقتی زنده بودند ازشون استفاده نکردم.

مرده پرست نباشیم !!!