Posted by به تازگی فیلم بی نظیر و عالی Hacksaw Ridge رو دیدم به حدی عالی بود که در سایت imdb بهش امتیاز 10 از 10 دادم! آخرین باری که به فیلمی امتیاز 10 دادم فیلم Before the fall بود که ماه آپریل 2016 دیدمش. یعنی دقیقا 1 سال و 6 ماه قبل. به عبارتی تنها فیلمی هست که در سال 2017 بهش امتیاز کامل رو دادم. قبل از اون هم فیلم Forrest Gump بود که در دسامبر 2015 دیدمش. یعنی هر سالی به یک فیلم فقط امتیاز 10 میدم!
قبلا در بلاگم پستی نوشتم با عنوان هنوز بهترین فیلم جنگی که دیدم سقوط بلک هاوکه . به درستی بهترین فیلم جنگی که در عمرم دیدم فیلم Black Hawk Down ساخته ریدلی اسکات بود. ولی با تماشای Hacksaw Ridge این عنوان هم تغییر کرد. نمی تونم بین این 2 فیلم جنگی فرق بذارم چون هر دوشون شاهکار و معجزه هستند، بنابراین بین شون انتخاب نمی کنم و هر دوشون بهترین فیلم های جنگی عمرم هستند.
این فیلم با اینکه بازیگر سوپراستار و معروفی هم نداره اما بی نظیر در اومده که بی تردید نبوغ کارگردانش یعنی مل گیبسون رو ثابت می کنه. این فیلم در ژانر جنگی است که به شدت هم فیلم اکشن و جذابی هست که جلوه های ویژه عالی ای هم دارد. لازم به ذکر هم هست که در حین تماشای این فیلم 2 مرتبه گریه کردم.
در این پست یه نقد خلاصه از این فیلم شاهکار می کنیم.
خلاصه فیلم
داستان فیلم درباره جنگ جهانی دوم بین نیروهای آمریکایی و ژاپنی در جایی به نام Hacksaw ridge هست. این فیلم بر اساس داستان واقعی ساخته شده که روایت جوانی به نام دزموند داوس هست که فردی مسیحی و مذهبی است که مخالف کشتن است و برای جنگ داوطلب می شود. ولی نکته جالب اینجاست که او در آموزشی ارتش اصلا دست به تفنگ نمی زند و آن را خلاف تعالیم حضرت عیسی می دونه و تصمیم می گیره به عنوان پزشکیار در ارتش خدمت کنه. در ارتش توسط هم رزمانش فردی ترسو خطاب میشه که دست به اسلحه نمی زنه و دیگر سربازان و فرماندهان گمان می کنند او فردی ترسو یا متظاهر است و بسیار اذیتش می کنند. زمانی که به نبرد جنگ اعزام می شوند در تعجب همگان، دزموند بیشترین فداکاری شجاعت رو از خودش نشون میده و …
نقد داستان فیلم
خب داستان این فیلم رو میشه از 2 دید بررسی کرد. دید اول که اتفاقات کلی فیلم هست که درباره جنگ آمریکا و ژاپن هست. و دید دوم درباره حوادث دزموند داوس هست.
1- فیلم اتفاقات جنگ آمریکا و ژاپن رو خیلی خوب به تصویر کشیده. از خاک آمریکا نشون میده که چطور جوانان آمریکایی با غیرت و داوطلبانه برای اعزام به جنگ داوطلب میشن به طوری که نرفتن به جنگ رو یک ننگ می دونن. جوانها علی رغم مخالفت خانواده هایشان خودشان را داوطلب می کنند. و دزموند با اینکه بسیار در ارتش به خاطر اعتقاداتش اذیت شده اما باز هم اصرار می کند که می ماند و می خواهد به کشورش خدمت کند.
سکانس های جنگ بسیار قابل تامل ساخته شده اند. آمریکایی ها با تسلیحات و امکانات فراوان ژاپن رو محاصره کرده اند اما ژاپنی ها تسلیم نمی شوند و این جزیره تبدیل به جزیره مرگی شده.
فیلم سربازان ژاپنی را مطابق واقعیت نشون میده. در دیالوگی می گوید: ((ژاپنی ها حیوون هستند و براشون فرقی نمی کنه که بمیرند یا زنده بمونند. اونا خودشون می خوان که بمیرن. هرگز تسلیم نمیشن)). که واقعا در طول فیلم به خوبی شاهد موضوع خواهیم بود.
2- اما موضوع دزموند داوس هم بسیار جالب توجه هست. سربازی که بنابر اعتقاداتش اسلحه بدست نمی گیره که باعث نگاه بد همه سربازان دیگر به او می شود. اما در میدان جنگ فداکاری های بزرگی رو از خودش نشون میده. یک نفره جان 75 سرباز آمریکایی رو نجات میده.
پیام اخلاقی این فیلم این هست که اولا نباید دیگران رو قضاوت کرد، ثانیا حتی افراد کوچک و ضعیف هم می تونن کارهای بسیار بزرگی انجام بدن.
فیلم برداری
از همون ثانیه های اول فیلم که صحنه های جنگ رو صحنه آهسته (slow motion) نشون میده، بیننده میخکوب میشه و متوجه میشیم که با یک فیلم شاهکار و معجزه طرف هستیم. صحنه های آتش و سربازانی که در بین آتش به هوا پرتاب شده اند و بین زمین و هوا معلق هستند، همراه با دیالوگ های تاثیر گذار دزموند داس یک سکانس درام خارق العاده خلق کرده.
جلوه های ویژه این فیلم بی نظیر در اومده. صحنه های انفجارها و آتش ها و به خصوص صحنه های تیراندازی به سر و صورت سربازان بسیار طبیعی در اومده.
فیلم برداری عالی این فیلم در حد فیلمهایی مثل نجات سرباز رایان یا سقوط بلک هاوک و حتی بهتر بود.
کستینگ (انتخاب بازیگران)
خب این فیلم بازیگر چندان معروفی نداشت. تنها بازیگری که در این فیلم اسمشو می دونستم وینس وان (Vince Vaughn) بود. بازیگر دزموند داوس هم فقط ازش یک فیلم Social Network رو دیده بودم که در اون فیلم هم نظرم رو جلب کرده بود و این بازیگر نوید یک سوپراستار آینده دار رو میده.
کستینگ این فیلم عالی بود و هر بازیگری کاملا متناسب با کاراکترش انتخاب شده بود و همه نقش ها کالا طبیعی و باورپذیر ایفا شده بودند که در هیچ سکانسی حس نمی کردیم که در حال تماشای فیلم هستیم.
از خود دزمون داوس بگیریم که نقش یک جوان لاغر و ساده و پاک رو به خوبی ایفا کرده. فرمانده گردان کاپیتان گلاور به خوبی نقش یک افسر وطن پرست و معقول رو نشون میده، به خصوص ساعتش که روی دست راستش بسته در تمام مدت فیلم تاثیر مثبتی رو درباره یک فرد عاقل و پخته رو می ذاره.
گروهبان هیول (وینس وان) هم کاملا الغاگر نقشش هست. یک فرد نظامی سختگیر و خشن و اما دلسوز و با نیت پاک. کاملا نماد یک نظامی سختگیر و با شرافت رو نشون میده.
سربازان دیگر هم دقیقا به همچنین. برای مثال استیوی (Private Idiot) خیلی خوب نقش یک جوان رعنای آمریکایی رو بازی می کنه. یک جوان که در زمان جنگ از روی غیرت و تعصب به ارتش آمده و قدرت بدنی خوبی دارد، خوشتیپ و چشم آبی است و در میدان جنگ هم شجاعانه می جنگد.
یا سرباز دیگر به نام “هالیوود” هم خیلی خوب نقشش را ایفا کرده. نقش یک جوان پرافاده و سوسول خوشتیپ که عاشق هالیوود هست که سبیل مد در آن روزها رو گذاشته و با کلی افاده سیگار میکشه اما در جنگ کمی ترسو هست.
بقیه سربازها هم دقیقا همین طور و عالی انتخاب شدند مانند غول، معلم (Teach)، ویتو و …
اما نکته خیلی مهمتر انتخاب بازیگران گردان قبلی (یعنی گردان 96) بود. کسانی که قبل از این گردان در Hacksaw Ridge می جنگیدند و اکثر گروه شان کشته شده اند و الان بسیار داغون هستند. کار جالب کارگردان درباره این چند نفر این بود که همه اعضای این گردان رو با ته ریش نشون داده و به علاوه با ظاهرهایی کثیف و بسیار خسته. و در مقابل گردان جدید رو با صورتهای اصلاح کرده و تمیز نشون میده. اعضای گردان 96 هم بسیار بسیار عالی در نقش شون فرو رفتند و نقش افرادی زخم خورده و شکست خورده و داغون رو نشون میدن. از فرمانده گردان شون که در نهایت توسط نارنجک انتحاری ژاپنی ها کشته میشه، تا پزشکیار شون که به خاطر کمبود پلاسما جان میده.
موسیقی متن
موسیقی متن فیلم هم عالی و متناسب ساخته شده. بسیار در سکانسهای مختلف تاثیر گذار هست و بدون نقص ایفا شده. نقاط جالب توجهش به این شرح است:
زمانی که گردان عقب نشینی کردند اما دزموند هنوز در قله باقیمانده و مردد است و از خدا می پرسد که چکار کند و شروع می کند به نجات یکایک سربازها. موسیقی بسیار حزن انگیز و تاثیر گذاری پخش میشه.
سکانسی که صبح روز دوم نبرد، زمانی که سیل عظیم سربازان ژاپنی از تونل های زیرزمینی بیرون می آیند و به آمریکایی ها حمله می کنند. موسیقی مرموز و ترسناکی داره که به خوبی اون سکانس رو القا می کنه. که ناگهان هزاران سرباز ژاپنی از زیر زمین پیدا می شوند و تعداد آمریکایی ها اندک است و دچار ترس و شوک می شوند و فورا عقب نشینی می کنند.
اما بهترین موسیقی متن هم سکانس پایانی هست که آمریکایی ها پیروز شدند و ژاپنی ها تسلیم می شوند. نقطه اوج فیلم هم خودکشی فرمانده ژاپنی بود که با آرامش و اعتماد به نفس کامل چاقوی مقدس رو به شکم خودش می کند و سربازی دیگر سرش را قطع می کند. بسیار این سکانس تاثیر گذاره.
کارگردانی فیلم: مل گیبسون
شخصا به نظرم مهمترین عنصر این فیلم شاهکار، کارگردانی اون است. کارگردان بوده که تونسته به طور عالی و بی نقصی تمام عناصر بالا رو در کنار هم قرار بده. هر جای این فیلم رو دقت کردم هیچ نقصی وجود نداشت.
تا قبل از این فیلم از مل گیبسون فیلم های آخرالزمان (Apocalyptiyo) و مصائب مسیح و شجاع دل (Brave heart) رو دیده بودم که فیلمهای خوبی بودند. تا پیش از این، مل گیبسون رو یه کارگردان معمولی و خوب می دونستم. اما در فیلم Hacksaw Ridge نظرم رو کاملا عوض کرد و الان به چشم یک کارگردان بزرگ و نابغه بهش نگاه می کنم در ریدلی اسکات و مایکل مان.
مل گیبسون به طرز عالی موفق شده کل مجموعه فیلم رو در کنار هم قرار بده و اثری شاهکار خلق کنه.
سکانس هایی که برایشان گریه کردم
در همین حد میگم که 2 مرتبه در این فیلم گریه کردم و اشک ریختم.
اول در سکانسی که دزموند به دوست دخترش در ماشین خبر میده داره به جنگ میره و دوست دخترش هم بهش پیشنهاد ازدواج میده. بی نظیره این سکانس، که عشق واقعی بین دو جوان پاک رو نشون میده.
سکانس دوم هم زمانی که گردان آمریکایی ها عقب نشینی کردند و دزموند در بالای قله باقی مانده. اما گیج شده که نمی داند چکار کند. با گریه از خدا می پرسد که الان چکار کند. سردرگمی دزموند در این سکانس بسیار غمگین و تلخه و اشک من رو جاری کرد.
نتیجه گیری
در کل این فیلم یک شاهکار و بی نظیر بود. از همین که امسال تنها فیلمی بوده که بهش امتیاز 10 دادم کاملا مشخصه.
فیلم هم از نظر ظاهری (خط داستان فیلم و جلوه های ویژه و موسیقی و …) و هم از نظر محتوا (پیام های اخلافی) عالی بود. و چه مخابین عام و چه خاص و منتقدین حتما از این فیلم خوششان خواهد آمد.
به همه توصیه می کنم این فیلم شاهکار رو تماشا کنند که قطعا پشیمون نخواهند شد.