Posted by اندوهگین و متاثرم. امروز یکی از خدایان بدرود گفت. امروز یکی از اندک خدایان باقی مانده کم شد. امروز یکی از محدود خاطرات من از فوتبال بازنشست شد.
قبل از شروع، مجددا افتخار می کنم به خودم که مرده پرست نیستم. مثل عامه مردم نیستم که بذارم کسی بازنشست شد یا فوت کرد ازش یاد بکنم. من از کاپیتان توتی همین 2-3 سال قبل که هنوز بازی می کرد در همین وبسایتم پست و عکس گذاشتم. یک بار هم نه، 2 مرتبه! پست اول. پست دوم.
اما اصل کلام.
از زمانی که با فوتبال آشنا شدم و یادم می آید، فرانچسکو توتی در باشگاه آس رم بازی می کرد و کاپیتان بود. از زمان 2001 که هم بازی باتیستوتا بود کاپیتان بود. معجزه است که تا همین امروز همچنان کاپیتان موفق آس رم بود. بی شک کاپیتان فرانچسکو توتی لایق پرستیدن است.
بی تردید تیم خاطره انگیز آس رم سالهای 2001 و حوالی اون رو به یاد داریم. کاپیتان توتی، گابریل باتیستوتا، وینچنزو مونتلا، کافو ، والتر ساموئل ، آنتونیو کاسانو و … به سرمربی گری فابیو کاپلو.
برای دوستانی که نمی دونن: گلادیاتور لقب بازیکنان باشگاه آس رم هست.
بی شک دو تا خاطره بی نظیر از ذهنم درباره توتی دارم که تا آخر عمر با خودم حمل شان خواهم کرد.
1- توتی در کنار باتیستوتا. بی شک جزء به یادماندنی ترین زوج های حمله در تاریخ فوتبال. در کنار زوج هایی مانند اینزاگی و شوچنکو یا برگکمپ و هانری یا …
2- در بازی فیفا 2002 کامپیوتر که با گزارش گری جواد خیابانی بود. اسم توتی یکی از معدود اسامی ای بود که جواد خیابانی با هیجان و تاکید شدیدی تلفظش می کرد که دقیقش رو به خاطر دادم: “توتی، فرانچسکو توتی!”
توتی جزء معدود وفاداران به باشگاهش بود. خدای وفاداری بود. مثل جان تری، مثل بوفون، مثل زانتی و …
از فوتبالیست های زمان من، سالهای 98 تا 2004 میلادی، اکنون که توتی هم رفت هفته قبل هم جان تری خداحافظی کرد، فقط بوفون باقی مونده. هر چند برخی دیگر در لیگ های حاشیه ای مثل آمریکا مانند پیرلو یا دل پیرو یا کاکا یا لمپارد هنوز فعالیت دارند.
فرانچسکو در 40 سالگی خودش را بازنشست کرد، زمانی که هنوز در اوج و با شایستگی کاپیتان باشگام آس رم بود. 24 سال بدون وقفه در باشگاه رم بازی کرد و وفادار ماند. درحالیکه با انواع پیشنهادات گزاف و نجومی باشگاههای دیگر از جمله رئال مادرید روبه رو شد، باشگاهش را به پول و شهرت و جامهای مختلف نفروخت، و همانند گلادیاتور واقعی وفادار ماند.
امروز ما به سوگ نشسته ایم، سوگوار آخرین گلادیاتور، آخرین های وفادار، آخرین های تعصب به پیراهن باشگاه
تو را از یاد نخواهم برد فرانچسکوی قهرمان و ممنونت هستم که فوتبال را برایمان لذت بخش کردی.
دعای موفقیت من همواره پشت تو خواهد بود.
بدرود آخرین گلادیاتور …
مقاله درباره توتی را خواندم. اگر معلم انشاء بودم نمره 14 از 20 را میدادم. کسی از من 14 بگیرد کلاهش را باید بالا بیاندازد. اما در مورد توتی مطالبی که نوشته شده بود بیشتر برداشت از مقالات ورزشی ایتالیا بود. بله وفادار بود. فوروارد خوبی بود و الی آخر. اما بازیکن وفادار و یا فورورارد خوب در باشگاه های جهان کم نیستند. چرا توتی محبوب بود؟ در رم چرا دوستش داشتند؟ توتی معروف بود به پسر رم. وقتی جوان بود. باشگاه ها در ایتالیا اغلب ریشه مردمی دارند. و نوجوان شهر خود را جذب میکنند. توتی جذب باشگاه رم شد و بزرگ شد. اما دین خود به باشگاه را با خدمت به بچه های رم ادا کرد. برای مردم رم و نوجوانان رم یک خیر بود. فقط کمک به فقرا نمیکرد بلکه به بچه های رم و مدارس و … کمک میکرد. محبوبیت توتی در خارج زمین فوتبال رم بود. بله با فوتبال چهره شد و معروف شد اما با کارهایی که خارج از زمین فوتبال برای مردم رم میکرد محبوب شد. البته وقتی کسی از ورزش بازنشسته میشود رزمه ورزشی او مثل مقاله شما و رسانه های ورزشی طرح میشود. اما شخصیت توتی او را در رم محبوب کرد. فوتبال ابزار کارش بود. و الا رم چهره های سرشناس و معروف کم ندارد. از ورزشی تا هنری.