به یاد سینمایی که همه عمر به آن مدیون خواهم بود

زمان کاردانیم از بهمن 86 تا تابستون 89، دانشگاهمون توی تهران تزدیکش سینماپردیس تماشا بود که پیاده 5 دقیقه هم نمیشد. ما این طرف میدون بودیم و اون اون طرفش.

لامصب 3 تا سالن فیلم هم داشت که در آن واحد 3 تا فیلم مختلف پخش می کرد. برای اولین بار بود که یه سینما می دیدم که 3 تا فیلم می ذاشت.

بلیطش خیلی ارزون بود به 2 دلیل: چون توی یافت آباد بود و بلاخره پایین شهر بود. تازه افتتاح شده بود و ناشناخته بود برای همین بلیطش رو ارزون می فروختند.

یادمه اوایل کار که می رفتیم بلیطش 1500 تومن بود که تازه ما نیم بها می رفتیم میشد 1000 تومن.

سینما با دانشگاه مون قرارداد بسته بود و اگر کارت دانشجویی مونو نشون می دادیم بهمون بلیط نیم بها می دادن. اگر با سانسهای قبل ساعت 3 ظهر می رفتیم هم هرروز نیم بها بود. سه شنبه ها و شنبه ها هم که کلا نیم بها بود.

سینمای بسیار بسیار شیک و مجهزی هم بود و چند طبقه بود و طبقه بالاش هم تالار عروسی و اینا بود. اولین سینمایی بود که دیدم توش پله برقی داره و اصلا با سینمای اصفهان قابل قیاس نبود.

سانسهای ظهر نیم بها که می رفتم یادمه کلا 5-6 تا تماشاچی میشدیم اون هم همه بچه مدرسه ای بودن.

ارزون بودن بلیطش از یه طرف، نزدیک بودن و همیشه خلوت بودن و دانشجو و وقت داشتن من هم یه طرف، همه باعث شدن که زمان کاردانی حسابی برم اون سینما.

– تو اون سینما شروع کردم که یه فیلمهایی رو 3 بار ببینم (محیا و کنعان)

– توی اون سینما بود که من خودمو شناختم و فهمیدم که من عاشق سینمام و اولین تفریح و لذتم فیلم و سینماست.

– اون سینما بود که منو عادت به سینما رفتن داد و هنوز این عادتو دارم.

– اون سینما بود که من شروع کردم تنهایی و خودم سینما برم بدون خانواده و م.ع

اون سینما منو با سینما آشنا و متصل کرد و دنیا و مسیر زندگی منو تغییر داد.

پس به تو تا آخر عمر برای تغییری که در زندگی من دادی متشکرم. سینما تماشا