دروازه بان های مورد علاقه من

خب من در کودکی و نوجوانی زمانی که خیلی فوتبال بازی می کردم، پست دروازه بان بودم. همه من رو به عنوان دروازه بان می شناختند و واقعا هم خوب بودم.

برای همین به دروازه بان های معروف خارجی هم خیلی علاقه داشتم و زمان هایی که بازی می کردیم و مثلا می خواستم جدی بشم، خودم رو در قالب اونها می دیدم و به دوستان اعلام می کردیم که مثلا من فلان دروازه بان هستم.

توی اینجا دروازه بان هایی که در زمان قدیم خیلی دو آتیشه طرفدارشون بودم و برام نوستالژیک هستند و امروزه همه بازنشسته شدند رو معرفی می کنم.

لازم به ذکره به ترتیب خاصی نیستند و عاشق همه شون بودم.

 

1- فرانچسکو تولدو

خب من یه طرفدار دو آتیشه اینترمیلان بودم. تابستون 2000 بود که فرانچسکو تولدو بعد از عملکرد فوق العاده اش در Euro 2000 از فیورنتینا به اینترمیلان آمد. وقتی این خبر رو شنیدم بال در اوردم. چون در یورو 2000 هم طرفدار ایتالیا بودم و تولدو بی نظیر کار کرد.

در تمام سالهایی که من خیلی فوتبالی بودم (از همان 2000 تا حدود 2005) ، فرانچسکو تولدو دروازه بان شماره یک اینترمیلان بود و طبعا منم عاشقش بودم.

خاطرات فراوانی هم باهاش داشتم، خب اون زمان همه بازی های اینتر رو دنبال می کردم که تولدو هم در همه بازی هاش حضور داشت.

 

 

خیلی خوب یادمه بازی اینتر با یوونتوس بود قبل بازی، اینتر در سری A اول بود و یوونتوس دوم بود و اگر یووه می برد اونها میومدن رتبه اول. بازی 1 صفر تا دقیقه 90 بود که یه ضربه کرنر به نفع اینتر شد. تولدو اومد جلو و اتفاقا خودش گل زد!!! بازی مساوی شد و اینتر رتبه اول باقی موند.

وقتایی که خودمون تو محله یا مدرسه فوتبال بازی می کردیم، یکی از الگوهای تولدو بود.

خیلی هم از نظر ظاهری جذاب و خوشتیپ بود مثل اکثر ایتالیایی ها.

 

2- آندریاس کوپکه

هنوز اون لحظه رو به خوبی یادمه، تقریبا بعد از جام جهانی 1998 بود و من حدود 9-10 ساله بودم. از مادرم پرسیدم: مامان بهترین دروازه بان جهان کیه؟ و مادرم گفت آندریاس کوپکه دروازه بان تیم آلمان.

اولین دروازه بانی که شناختم و بت من شد کوپکه بود. حتی یادمه اون زمان که عکس بازی (کارت های فوتبالیست ها) می کردیم خیلی دنبال کوپکه بودم و لامصب گیرم هم نمیومد!!!

حتی هنوز که هنوز می بینمش مربی دروازه بان ها شده عشق می کنم و خاطرات کودکیم برام زنده میشه.

 

3- خوزه لوئیز چیلاورت

باز یادمه زمان دیگه ای از مادرم پرسیدم که بهترین دروازه بان جهان کیه. که گفت چیلاورت!

چیلاورت در پاراگوئه بازی می کرد و گلزن ترین دروازه بان جهان بود و برای همین خیلی معروف بود اون زمان. ضربه ایستگاهی های تیمش رو وسط بازی اون میومد در وسط میدون و میزد! اصلا کله خر بود و نمی ترسید که گل بخوره. الحق هم که دروازه بان عالی ای بود.

جام جهانی 2002 رو به خوبی یادمه که مقابل فکر می کنم آلمان بود که چیلاورت هم کاپیتان تیم بود. ضربه ایستگاهی به نفع پاراگوئه شد و چیلاورت اومد وسط زمین و خیلی هم ضربه رو عالی زد ولی گل نشد. سراسیمه به دروازه اش برگشت. نهایت عشق رو کردم وقتی اون صحنه با ابهت رو دیدم.

 

4- کلودیو تافارل

تافارل نسبت به 3 تای قبلی برام کمتر محبوب بود احتمالا چون زود تر بازنشست شد.

خب من زمان کودکی طرفدار تیم ملی برزیل بودم (جام جهانی 1998) که تافارل هم دروازه بانش بود. و خیلی وقتها که با بهادر دو نفره بازی می کردیم من به خودم اسم تافارل رو انتخاب می کردم.

لباس سبز خیلی جذاب و قشنگی هم داشت که اونم برام خیلی خاطره انگیزه.

 

5- سایرین

خب غیر از این موارد، دروازه بانهای دیگه ای هم بودن که من دوستشون داشتم ولی نه اون حد که خودم رو در قابل اونها تصور کنم.

مثلا اولیور کان که دروازه بان بایرن مونیخ و آلمان بود.

یا دیوید سیمن هم خیلی عاشقش بودم واقعا دروازه عالی ای بود در انگلستان و آرسنال.

یا جیانلوکا پایلوکا که دروازه بان ایتالیا (جام جهانی 1994) و مدتی هم اینترمیلان بود.

یا کانیزارس هم ازش خوشم میومد دروازه بان والنسیا و اسپانیا بود.

 

از صمیم قلبم برای همه این اسطوره های زمان کودکیم آرزوی موفقیت می کنم. هر کدوم رو که ببینم امروز موفق شدند واقعا از خوشحالی بال در میارم.

دوستتون دارم عشق های دوران کودکی و نوجوانی من.