نقد سریال Limitless

در این پست سریال Limitless محصول 2015 رو نقد می کنم.

خب این سریال بر اساس فیلمی با همین عنوان یعنی Limitless محصول 2011 با بازی بردلی کوپر ساخته شده. داستان سریال، به نوعی اداامه فیلم سینماییش هست (چند سال بعد از اتفاقات در فیلم سینمایی).

داستان سریال هم درباره قرص NZT هست، قرصی که هر کسی مصرفش کنه، توانایی مغزش شدیدا بالا میره و می تونه از تک تک سلول ها و همه پتانسیل مغزش استفاده کنه و بسیار باهوش میشه.

 

نقد فیلم سینمایی Limitless (محصول 2011)

خب زمانی که فیلم سینمایی Limitless رو دیدم، بسیار بسیار شیفته این فیلم و داستان و ایده بکرش شدم.

ایده فیلم خیلی شبیه به فیلم Lucy هست. داستان کلی اینه که انسان در شرایط عادی فقط از 2 درصد ظرفیت مغزش استفاده می کنه. اما با مصرف این قرص می تونه از 100 درصد مغزش استفاده کنه که اون رو تبدیل به انسانی به مغز و هوشی استثنائی می کنه.

فیلم سینمایی Limitless عالی و بی نظیر بود. ایده انسانهای برتر و فراتر همیشه آب از دهنم راه می اندازه.

غیر از ایده خیلی خوبش، بقیه عوامل فیلم هم عالی بودند از جمله فیلمنامه، بازیگران و کارگردان.

زمانی که این فیلم رو دیدم بهش امتیاز 9 دادم.

 

 

 

نقد سریال Limitless (محصول 2015)

خب من احتمال دادم که این سریال هم به همون جذابیت و خوبی فیلم سینماییش باشه و با کلی شوق و هیجان شروعش کردم.

ولی سریال Limitless برام بسیار ناامید کننده شروع شد. ابدا شبیه به فیلم سینمایی نبود و تنها نقطه اشتراک شون همون قرص NZT بود.

1- توی نسخه سینمایی، محور داستان ، کسی هست که NZT رو مصرف می کنه و توانایی ها و برتری شخصی اون شخص رو نشون میده. ولی توی نسخه سریال اصلا این طور نیست، بلکه محور داستان درباره سازمان FBI و پلیس بازی و دستگیر کردن خلافکاران هستش.

یعنی داستان سریال خیلی شبیه به سریال Blacklist هستش که چند نفر در FBI به دنبال نجات دادن مردم و دستگیر کردن خلافکاران و مجرمین مهم هستند.

 

 

2- اما اختلاف مهم دیگه فیلم سینمایی Limitless با سریالش در لحن فیلم هستش. در نسخه فیلم سینمایی، فیلم کاملا جدی و واقع گرایانه هستش. دائما ما استرس و ترس رو تجربه می کنیم و با کاراکتر اصلی فیلم همزاد پنداری می کنیم و برای موفقیتش دعا می کنیم. اما در نسخه سریال کاملا برعکسه. یعنی سریال اصلا لحن کمدی و تا حدی طنز داره و خیلی فضای فیلم هندی داره. برای مثال بازیگر اصلی سریال (برایان) کاملا یه شخصیت کم هوش و سوسول داره و اصلا قابل مقایسه با کاراکتر اصلی در فیلم سینمایی (بردلی کوپر) نیست.

هر قسمت از این سریال، یک سوژه مستقل و جدا از قسمتهای دیگه داره. یعنی در هر قسمت، ماموران FBI یک خلافکار رو دنبال می کنن و دقیقا مثل فیلم هندی هر قسمت موفق میشن و خلافکار دستگیر میشه و ماجرا به خوبی و خوشی تمام میشه. داستانش اصلا واقع گرایانه نیست. در طول هر قسمت ما اصلا ذره ای هیجان و استرس نداریم، چون که می دونیم این سریال یک شوخی هست و آخر داستان همه چیز به خوبی و خوشی تمام میشه. آدم بدها دستگیر میشن و آدم خوبا هم موفق میشن و شاد و شنگول میرن خونه شون.

 

جمع بندی

سریال Limitless از نظر من واقعا سریال ضعیف و حوصله سربری بود. از همون قسمت 2 ام سریال متوجه این موضوع شدم اما به امید اینکه در قسمتهای بعدی خوب و قوی میشه و باید بهش فرصت داد تماشاش رو ادامه دادم. در نهایت تا وسط قسمت 9 ام رو تونستم تحمل کنم ولی بیشتر نتونستم و سریال رو کنسل کردم و دیگه این سریال کم ارزش و شوخی رو تماشا نمی کنم.

من تا حالا 3 تا سریال پلیسی دیدم: سریال 24 ، سریال Blacklist و سریال Limitless. سریال های Limitless و Blacklist خیلی شبیه به هم بودند و من ازشون خوشم نیومد. چون شوخی و ساده لوحانه بودند. یعنی هر قسمت به خوبی و خوشی تمام میشه؛ آدم بدا دستگیر میشه و آدم خوبا پیروز میشن. اما برعکسش سریال 24 که عاشقش شدم کاملا سریالی جدی و واقع گرایانه بود. یعنی هر قسمتی که شروع میشد نمی تونستیم پیش بینی کنیم که چه بلایی قراره سر کاراکتر اصلی (جک بایر) بیاد.

البته لازم به ذکره که بگم اینکه من این سریال رو دوست نداشتم دلیل نمیشه که برای همه همین طور باشه. شاید خیلی ها دوستش داشته باشن. به نظرم کسانی که سریال Blacklist رو دوست داشتن احتمالا از این سریال هم خوششون میاد.

در نهایت من به سریال Limitless امتیاز 4 میدم.