فاحشه ها انسانهایی نجیب

ساعت 4:30 صبح از خواب بیدار شدم و اون قدر فکرم درگیر و مغشوش بود گفتم این پست رو بنویسم. استدلال ها و حرفهای این پستم به هیچ وجه فی البداهه و احساسی نیستند. بلکه مدتها روی این استدلال ها و منطق فکر کردم. ولی حالت لحظه حاضرم که کاملا خشم و نفرت و انزجار هست عامل محرکم شد که این پست رو همین موقع شب بنویسم.

چند وقتی هست که به موضوع روابط انسانها در جامعه بیمارمون فکر می کنم. همچنین به زندگی و سبک زندگی فاحشه ها (بخوانید ج*ده های پولی) هم فکر می کنم. منظورم از این فاحشه در این پوست زنانی هستند که پول می گیرند و خودشون رو برای نیم ساعت در اختیار مردی قرار می دهند.

امشب بعد از یک ساعت به این نتیجه رسیدم که فاحشه ها در کشور ما واقعا جزء قشر نجیب و صادق و عاشق واقعی هستند. بر عکس عامه افراد جامعه مون که ادعاشون گوش فلک رو کر می کنه. وقتی بشینی پای این افراد پر مدعا (بخوانید اکثر قریب به اتفاق جامعه مان) همگی حرف از تعهد و اخلاق و نجابت می زنند و نسبت به فاحشه ها گارد و تفکر بسیار منفی ای دارند.

نظر شخصی من کاملا برعکس هست: در جامعه ما فاحشه ها انسانهای نجیب و صادقی هستند که نسبت به عامه جامعه مون شرافت بیشتری دارند.

تذکر: ابدا اعضای جامعه مون رو جمع نمی بندم و بی شک معتقدم که در جامعه هم خوب هست و هم بد. هم راستگو هست هم دروغگو. هم صادق هست و هم فریبکار. هم دختر خوب هست و هم پسر خوب. هم دختر بد هست و هم پسر بد.

اما دلایلم :

یک فاحشه خیلی رو راست و صادقانه از قبل تعیین می کنه که من مثلا نیم ساعت باهات میام و n  تومن ازت پول می گیرم. نه دروغی می گه، نه تظاهر می کنه، نه سعی می کنه کسی رو فریب بده. 100% صادق و با شرافت. فاحشه خیلی صادقانه میگه که هیچ احساسی در کار نیست. تظاهر نمی کنه که بگه پسر جان من عاشقتم. روراست میگه من پولتو می خوام در عوضش هم بهت سرویسی رو میدم. بدون دروغ، بدون تظاهر، بدون فریب.  من اگر خدا بودم پولی رو که یک فاحشه بدست میاره رو حلال می دونستم اما مثلا یک لباس فروش که برای فروختن محصولاتش چندین و چند دروغ میگه رو حلال نمی دونستم.

اما در روابط بین فردی جامعه ما وضع چطوره. عامه جوانهای امروزی چه پسر چه دختر کاملا بر عکس این رفتار صادقانه فاحشه عمل می کنند. به این صورت که:

پسر میاد دختر ساده رو گیر میاره. با هزار جور حرف کلیشه ای و تکرار میگه من عاشقتم و بدون تو نمی تونم زندگی کنم، به دروغ میگه ماشینم فلان هست ، درآمدم n میلیون تومن هست ، قصدم ازدواج هست و تلاش می کنه که فکر و احساس و اعتماد دختر ساده رو به خودش جلب کنه که صرفا از جسم و تن دختر برای مدتی استفاده کنه (بخوانید: با دختر برای مدتی همبستر شود).

اون طرف سکه هم کاملا صادقه. که دختری 7 خط، پسری ساده رو گیر میاره. با هزار جور آرایش غلیظ و لباسهای تحریک کننده و عشوه ها و تکنیک های مختلف پسر ساده لوح رو جذب می کنه و تظاهر می کنه که عاشقشه و به بهانه های مختلف پسر رو فریب میده و به طرق مختلف تیغش میزنه. عزیزم برام فلان لباس رو از فلان بوتیک شهر بخر، عزیزم برام عطر فرانسوی فلان رو بخر و …

نظر من:

واقعا این کارها چیه؟ چرا ما سعی نمی کنیم به اندازه یک فاحشه صادق و روراست باشیم؟

پسر جان اگر تن و سکس یه دختر رو می خوای، تو روش بگو: عزیزم من برا یه شب تو رو برای همبستری می خوام. دیگه هزار جور دروغ نساز و با احساسات دختر مردم بازی نکن که من عاشقتم و هدفم ازدواجه و غیره.

دختر جان 7 خط، اگر پول پسری رو می خوای، صادقانه و صریح بهش بگو باهات وقت می گذرونم ، باهات در عروسی ها و پارتی ها می رقصم اما پولت رو می خوام.

چرا فاحشه ها نجیب و لایق احترام هستند؟

به جرات همه می دونیم اصلی ترین دلیل اینکه یک فاحشه در این کسب و کار می افتد نیاز مالی هست. اکثرا زنانی بدون همسر (مطلقه یا بیووه) و دارای فرزند هستند. برای عشق به فرزندان شون دست به این کار می زنند. در اصل عشق واقعی رو فاحشه به فرزندانش داره که وقتی در آغوش مرد غریبه ای خوابیده فکرش پیش فرزندانش هست، به مرد مشتری بهترین سرویسی رو که می تونه ارائه می کنه که مشتری ازش راضی باشه و پول بیشتری بهش بده که بتونه برای فرزندانش لباس بخره. یک فاحشه مجبوره دست تنها و با مشکلات کمر شکن فرزندانش رو بزرگ کنه.

یک گدا در میدون شهر که با انواع ترفندها خودش رو علیل و معلول نشون میده که مردم رو احساسی کنه که بهش پول بدن، و دروغ و تظاهر می کنه و روزی هم اقلا 300-400 هزار من درآمدشه باید از یک فاحشه خجالت بکشه. فاحشه نه دروغ میگه و نه تظاهر می کنه. فاحشه صادقانه مشتریش میگه که من یک فاحشه ام ، پولت رو می خوام و به جاش بهت حال میدم.

وضعیت بدتر چیست؟

اما وضعیت بدتر از این، دیدگاه و نگرش جامعه ست. عوام و توده مردم، گدای دغل کار رو مظلوم می دونن، پسر و دختر فریبکار رو گمراه می دونن، اما فاحشه رو ذاتا بد و جایش را در جهنم می دانند.

نتیجه گیری

بدون درصدی تردید میگم، اگر قرار باشه بین یک دختری که عمل و احساسش به دلایل شخصی خودش متفاوت هستند و فاحشه ای که عمل و احساسش یکی هست، فاحشه نجیب رو انتخاب می کنم. به عبارت بهتر یک فاحشه صادق رو به یک عاشق فریبکار متظاهر ترجیح میدم. فاحشه بد نیست که با جسم دیگران بازی می کنه، کسی بد هست که با احساس دیگران بازی می کنه.

انسان باید خیلی کم اندیش باشه که نجابت و شرافت رو در نمایانی مو یا بدن بدونه. این طور نیست. نجابت و شرافت به این هست که فکر و عملت یکی باشه، که دروغ نگی و سعی نکنی دیگران رو با تظاهر فریب بدی. اینکه خودت رو لخت کنی و در اختیار غریبه ای قرار بدی اما با صداقت، الزاما بد نیست؛ بلکه دروغ و تظاهر و استفاده ابزاری از دیگران کارهای وقیحی هستند.

حالا خودتون بگید بر این اساس آیا فاحشه، انسانی نجیب نیست؟

پینوشت: یک سال قبل پست دیگری رو درباره مقایسه فاحشه ها و عوام جامعه نوشتم با عنوان “آیا فاحشه بودن بد است؟” جالبه می بینید با گذشت یکسال نظرم نه تنها متناقض نشده بلکه کاملا هم مکمل یکدیگر هستند.