به خودم افتخار می کنم که مرده پرست نیستم

از این خصوصیت رایج فرهنگ کشورمون یعنی مرده پرستی به شدت بیزارم و قبلا هم دربارش نوشتم (مورخ اکتبر 2015). پس حرف و ادعای امروزم نیست.

در کشور ما رسمه افراد ارزشمند تا زنده هستند نام و توجهی معطوف شون نمیشه ولی وقتی مردند تبدیل به بت میشن.

امروز علی معلم پیشکسوت و ستون سینمای کشورمون فوت کرد. من مرده پرست نبودم و نیستم. من از چند سال پیش طرفدار متعصب علی معلم بودم، نقدهاشو از اینترنت دانلود می کردم، صفحه فیس بوکش رو لایک کرده بودم و مطالبش رو می خوندم. حتی در وبلاگم هم از نقل علی معلم مطلب نوشتم (مورخ جولای 2014). همه اینها ثابت می کنن من از زمانی که ایشون زنده بود ازش یاد و استفاده می کردم. و کسی نیستم که تا کسی مرده براش زار بزنم. گریه می کنم چون کاملا از تاثیر مثبت ایشون بر سینمای کشورم آگاهم . از نقش و توانایی هایش کاملا آگاه بودم.

افتخار می کنم که من از اون جماعت مرده پرست نیستم. در دوران حیات آقای معلم آثار ایشون رو دنبال می کردم و منتشر می کردم، الان هم که فوت کرده براش مطلب می نویسم. من زنده پرستم.

روحت شاد علی معلم سرفراز … به تو مدیونیم