Posted by اولین فیلم جدی ای که از بابک حمیدیان دیدم که نظرمو واقعا جلب کرد “هیس دخترها فریاد نمی زنند” بود. به جرات یکی بهترین نقش منفی های سینمای کشورمون رو بازی کرد. وقتی توی صحنه ها عکس یه آدم حرومزاده و متجاوز به یه بچه رو بازی می کرد که حرص و نفرت آدم رو در میورد ، شدید تحسینش کردم و گفتم عجب هنر و بازی ای داره. چقدر عالی می تونه حس نفرت رو به مخاطب القا کنه. بی نظیر بود. هر چند توی این فیلم چون زیاد نقش اصلی نبود و هم اینکه اولین فیلمش بود نظرمو جلب کرد و باز احتمال دادم که اینم از بازیگرهای یکبار مصرف باشه که فیلم اول شون رو شانسی عالی بازی می کنن و فیلمهای بعدی رو گند می زنن.
اما فیلم بعدی که ازش دیدم یکی از فیلمهای مورد علاقم “خاک آشنا” بود با بازی رضا کیانیان. هم فیلم بی نظیر بود و هم بازی بابک حمیدیان. صحنه های اولیه فیلم که نقش یه پسر مغموم و ضعیف رو بازی می کنه به خصوص سکانسی که گریه می کنه و میگه من جایی رو ندارم که برم، تا عمق روح مخاطب نفوذ می کنه. توی این فیلم مطمئن شدم و ثابت کرد که بابک حمیدیان بازیگر یک بار مصرف و شانسی نیست. بله بازیگریه که با شایستگی و توانایی خودش، پله های موفقیت رو یکی یکی طی می کنه. توی این فیلم به خودم افتخار کردم که اسم من هم بابکه 😀
بعد از اون هم که در فیلم “چ” باز عالی درخشید که خب کاملا طبق انتظارم بود. توی این فیلم هم بی نظیر بود و از عوامل موفقیت این فیلم همین بود.
بابک حمدیان عزیز بهت افتخار می کنیم و بی شک یکی از بازیگران مورد علاقه خودم هستی، و باعث غرور منه که هم اسم هستیم ، امیدوارم در آینده روی کارهات خوب انتخاب کنی و همچنان بازی های درخشانی ازت ببینیم …